باافلاکیان

فاطمه معصومه علیهاالسلام کریمه اهل بیت گلی است از تبار یاس؛ از نسل فاطمه زهرا؛

میراث دار گوشه ای از پاکی ها، سپیدی ها، مظلومیت ها و رنج های مادر بزرگوار خود

او در تمام دوران زندگی پر برکتش به مادر ستم دیده اش اقتدا کرد و پا به راه او نهاد.

از زلال پاکی او سیراب شد و به نور ایمان او روشنی گرفت و سرانجام نیز چون مادر،

بزرگوارش پس ازعمری کوتاه، در جوانی رخت از دنیا برکشید و به سوی بهشت بال گشود.

عشقی که فاطمه معصومه علیهاالسلام نسبت به برادرش امام رضا علیه السلام ،

در خودحس می کند، عشق خواهر به برادر نیست.

حتی عشق شاگرد به معلم هم نیست با آن که او تربیت یافته برادر است.

این عشق از همه اینها بالاتر و والاتر است.

عشق به مولاست.

                          عشق به مقتداست.

       عشق به ولی است،

آری این بانوی بزرگوار و فهمیده به ابوالحسن علی بن موسی الرضا علیه السلام فقط ،

به عنوان برادر نگاه نمی کند؛

بلکه او را مولا و مقتدا و ولی امر خویش می داند، او را حجّت خدا می داند؛

کسی که خلقت به حضور او وابسته است و قوام آفرینش به وجود اوست پس او را ،

اطاعت می کند و به او عشق می ورزد و همین اطاعت و عشق است که مقام او را ،

تا بلندای عرش بالا می برد.

درود خدا بر او و بر برادر بزرگوارش، امام علی بن موسی الرضا علیه السلام ...